Χθες, όπως ανακοίνωσε ο Βασίλης Σπανούλης, πήρε την απόφαση να σταματήσει το μπάσκετ. Μια λαμπρή καριέρα, η οποία είχε και καλά και άσχημα. Το καλό στη περίπτωση του, ήταν πως πάντα είχε δίπλα του ανθρώπους που τον αγαπούσαν, όπως τους αείμνηστους Παύλο και Θανάση Γιαννακόπουλο.
Οι άνθρωποι που πλήρωσαν τη ρήτρα στους Χιούστον Ρόκετς για τον φέρουν πίσω. Δεν υπολόγισαν τα χρήματα, απλά «το παιδί δεν περνούσε καλά εκεί». Η γνώμη του Παντοκράτορα; ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑΝ! Αυτό έπρεπε να κάνουν από τη στιγμή που ένα δικό τους παιδί δεν περνούσε καλά εκεί.
Η ιστορία γράφτηκε και δεν υπάρχει λόγος να πούμε τι έκανε ή τι δεν έκανε καλά ο Σπανούλης, αλλά θα ήθελα να θίξω δύο πράγματα.
Διάβασα προσεκτικά την ανακοίνωση αποχώρησης του Σπανούλη και πουθενά δεν αναφέρεται ο Παναθηναϊκός. Γιατί; Μια ομάδα που κατέκτησε τα πάντα, που μαζί της πήρε τους περισσότερους τίτλους. Επίσης, δεν υπήρξε καμία αναφορά στους Παύλο και Θανάση Γιαννακόπουλου ή γενικότερα στην οικογένεια που τον ευεργέτησε, που ήταν πάντα δίπλα του. ΓΙΑΤΙ;
Το δεύτερο και σημαντικότερο, είναι πως ο Παναθηναϊκός έδειξε γιατί είναι η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Γιατί έχει ΗΘΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΑΝΕΙΑ. Στο τέλος του Σπανούλη από τα αγωνιστικά δρώμενα, έβγαλε ανακοίνωση για τον συγχαρεί για όλα όσα έχει πετύχει. Να ρωτήσω, για τον Διαμαντίδη, ο Ολυμπιακός, είχε βγάλει κάποια ανακοίνωση; Δεν βρίσω ρε παιδιά, βοηθήστε με…
Αυτά τα δύο βασικά και τίποτα άλλο. Η στάση του Ολυμπιακού στο θέμα Σπανούλη ήταν απαράδεκτη, κατά τη προσωπική μου άποψη πάντα. Όταν αρχίζει ο σχεδιασμός, η πρώτος που ανακοινώνεται είναι ο αρχηγός και όχι κάποιος άλλος. Από αυτόν ξεκινάνε όλα. Και στη προκειμένη περίπτωση, από τον άνθρωπο που σε έβγαλε από την αφάνεια.