Όταν χάνεις το κύπελλο μέσα απο τα χέρια σου δεν σου φταίει κανείς άλλος

Ο Παναθηναϊκός έχασε το κύπελλο από τον καλύτερο Ολυμπιακό και αυτό δεν αλλάζει . Όσο και να φωνάζουν οι φίλοι του Τριφυλλιού για σφυρίγματα, για λάθος διαιτητικές αποφάσεις και άλλα τέτοια , είναι μάταιος κόπος καθώς δεν αλλάζεις απολύτως τίποτα. Στο κύπελλο γράφτηκε το όνομα του Ολυμπιακού και αυτό είναι που έχει σημασία.

Και ποιος Παναθηναϊκός δεν ήθελε το αντίθετο ; Και ποιος Παναθηναϊκός που αγαπάει την ομάδα του δεν στεναχωρήθηκε από αυτή την εξέλιξη; Όσοι λένε πως «σιγά ένα κύπελλο είναι» , παλεύουν απλά να ξεγελάσουν τον εαυτό τους. Συν τοις άλλοις , θυμίζουν μεγάλη μερίδα των οπαδών του αιώνιου αντιπάλου που τόσα χρόνια έλεγαν «ένα κυπελλάκι είναι, πως κάνετε έτσι σιγά» .

Ούτε «σιγά» είναι , ούτε ένα κυπελλάκι είναι . Και για τους μεν και για τους δε ,είναι ένας ακόμη τίτλος και είτε αρέσει είτε όχι ο Παναθηναϊκός είναι ο πολυνίκης του θεσμού. Και σαν πολυνίκης που είναι φυσικά και ένα χαμένο τρόπαιο προκαλεί στεναχώρια. Δεν είναι ότι πήγε για πρώτη φορά στην ιστορία της μία μικρή ομάδα και είναι χαρούμενη απλά και μόνο επειδή βρέθηκε στον τελικό. Είναι ότι η ομάδα με τις περισσότερες κατακτήσεις του τροπαίου κατάφερε να χάσει μόνη της το κύπελλο μέσα από τα χέρια της.

Οι παίκτες του Παναθηναϊκού μετά την λήξη του αγώνα παρέμειναν στο παρκέ για να χειροκροτήσουν την αντίπαλη ομάδα για την νίκη της και για την κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας. Δεν έφυγαν , δεν στάθηκαν δε λάθη της διαιτησίας , δεν υπονόμευσαν την νίκη του Ολυμπιακού . Έμειναν και συνεχάρησαν τον αντίπαλο. Κάπως έτσι παραδέχτηκαν έμμεσα πως οι κόκκινοι πήραν δίκαια την νίκη.

Γιατί την πήραν δίκαια πάρα τα λάθος σφυρίγματα ; Απλό. Επειδή στην τελευταία περίοδο δεν σταμάτησαν να παίζουν και συνέχισαν να σκοράρουν όταν ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να ευστοχήσει σε κανένα σουτ. Και αυτό συνέβη γιατί ο Νεμάνια Νεντοβιτς κουράστηκε. Ο Σέρβος παρέδωσε ψυχή και σώμα στο παρκέ αλλά ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη.

Όταν προηγείσαι με διψήφια διαφορά και καταφέρνεις να χάσεις το ματς που κρίνει ίσως και ολόκληρη την χρόνια τότε αυτό είναι έργο προπονητή, απουσία πάθους, έλλειψη γνώσης της ιστορίας και έλλειψη σεβασμού προς το σήμα που είναι στα αριστερά του στήθους.