Η αποστολή του Δημήτρη Πρίφτη ήταν εκ των πραγμάτων δύσκολη. Η αποχώρηση του Ντίνου Μήτογλου δεν άφησε απλώς ένα κενό στο «4», αλλά ένα δυσαναπλήρωτο κενό, αφού παίκτης στη συγκεκριμένη θέση, ποιοτικός και Έλληνας, δεν υπάρχει.

Μετά την παραμονή του Ιωάννη Παπαπέτρου, ο coach Πρίφτης προσανατολίστηκε σε ένα «4άρι» που θα μπορεί να αγωνίζεται με την ίδια ευχέρεια και στο «5». Ο εκλεκτός του, ήταν ο Τζέρεμι Έβανς.

Αθλητικότητα και ευελιξία

Ο Τζέρεμι Έβανς διακρίνεται για ένα βασικό χαρακτηριστικό. Την αθλητικότητα. Θα πει κανείς: «Μα πως είναι δυνατόν ένας 34χρονος να μπορεί να έχει την αθλητικότητα που είχε στα 28-30»; Φυσικά και δεν μπορεί, αλλά ο Έβανς δεν ήρθε να πρωταγωνιστήσει και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε.

Ο Αμερικανός για τα 34 του χρόνια, διατηρεί σε πολύ καλή κατάσταση το σώμα του. Γενικότερα ήταν ένας κατ’ εξοχήν πάουερ φόργουορντ ύψους 2.06 που μπορούσε να καλύψει και τη θέση του «5», ειδικά στην Ευρώπη. Ο Έβανς πήρε τον όγκο που έπρεπε και -κυρίως- κατά τη θητεία του στην Ευρώπη, μπορεί αποτελεσματικά να αγωνιστεί ως «5».

Μπορεί να ήρθε για να αποτελέσει τον παρτενέρ του Όκαρο Ουάιτ στο «4», αλλά είναι δεδομένο πως θα τον δούμε αρκετές φορές στο «5», ως μια επιπλέον λύση δίπλα στους Παπαγιάννη, Φλόιντ και Καββαδά.

Το δεύτερο μεγάλο του πλεονέκτημα είναι ο οξυδέρκεια που τον χαρακτηρίζει. Πρόκειται για έναν αθλητική «μπαρουτοκαπνισμένο». Έτσι, έχει την εμπειρία και την οξύτητα να παίρνει σωστές τοποθετήσεις, ώστε να διεκδικήσει ένα αμυντικό ή επιθετικό ριμπάουντ.

Αν έχει σωστά γκαρντ, μπορεί να κάνει θαύματα

Ένας αθλητικός ψηλός τύπου Έβανς μπορεί να έχει πολλά πλεονεκτήματα, όμως αν δεν υπάρχει κάποιος να του πασάρει τη μπάλα, τότε αυτά τα πλεονεκτήματα μετατρέπονται σε μειονεκτήματα.

Ο Έβανς είναι ένας pick and roller παίκτης. Κάνει δυνατά σκριν και γρήγορα βυθίσματα στη ρακέτα. Εκεί, μπορεί να γίνει «βασιλιάς» αν έχει δίπλα του τους παίκτες που θα μπορέσουν να του πασάρουν τη μπάλα. Ο Πρίφτης έχει παίκτες που μπορούν να το κάνουν αυτό, όπως ο Πέρι, ο Νέντοβιτς, ο Μέικον και ο Μποχωρίδης που μπορεί να βοηθήσει σε αυτό το κομμάτι. Φυσικά για να είναι ακόμη πιο σίγουρος, θα πρέπει να αποκτηθεί ένας ακόμη playmaker με αμιγώς δημιουργικά χαρακτηριστικά.

Ως εκ τούτου, το τάισμα που περιμένει ο Έβανς είναι επιβεβλημένο, προκειμένου να αξιοποιηθεί. Γενικά ο Έβανς δεν είναι ο παίκτης που θα μπορέσει να βάλει εύκολα τη μπάλα στο παρκέ, να δημιουργήσει για τον εαυτό του ή να σουτάρει έξω από τη γραμμή του τρίποντου.

Το 40% δεν λέει τίποτα, αφού αυτός ο αριθμός είναι απόρροια από τα λίγα σουτ που έχει εκτελέσει. Έτσι, ο Πρίφτης πήρε έναν παίκτη εντελώς διαφορετικό από τον Όκαρο Ουάιτ, ο οποίος είναι ένας καθαρός stretch four, ενώ ο Έβανς έχει… πτυχίο στο inside παιχνίδι.

Αμυντικό εργαλείο ικανό για πολλές ζημιές

Το τρίτο μεγάλο πλεονέκτημα – χάρισμα του Έβανς είναι η άμυνα. Πρόκειται για έναν αθλητή που μπορεί να κάνει πολλές δουλειές στο αμυντικό κομμάτι, καθώς και να καλύψει «τρύπες».

Ο Αμερικανός έχει τη δυνατότητα να παίξει πολύ ικανοποιητική άμυνα στο pick and roll. Μπορεί να ακολουθήσει περιφερειακό σε καταστάσεις έναν εναντίον ενός. Επίσης, είναι ιδιαίτερα γρήγορος στις κινήσεις του, καθώς τα πλάγια βήματα του δεν είναι καθόλου άσχημα. Αυτό του δίνει την δυνατότητα να ακολουθεί γρήγορα τα κοψίματα των αντιπάλων στη ρακέτα.

Φυσικά η άμυνα του πάνω από τη στεφάνη είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και σίγουρα είναι ένας μόνιμος πονοκέφαλος για όποιους παίκτες διεισδύουν.

Συμπέρασμα – Προσωπική άποψη

Δεν γεμίσαμε το κείμενο με ορολογίες του μπάσκετ, ώστε να ανεβάσουμε τον παίκτη πέντε επίπεδα παραπάνω και να κοροϊδέψουμε το κοινό μας. Ναι, ο Έβανς δεν είναι παίκτης από το πρώτο ράφι, αλλά είναι ένας παίκτης – ρολίστας που μπορεί να δώσει πολύ ποιοτικές λύσεις.

Από τη στιγμή που ο coach Πρίφτης ήθελε έναν παίκτη που να κατεβαίνει συχνά στο «5», ο Έβανς ήταν ο καταλληλότερος αν συνυπολογίσουμε και το διαθέσιμο μπάτζετ.

Ο Έβανς δεν είναι στοίχημα σαν τον Φλόιντ. Έχει δώσει τα διαπιστευτήρια του και άπαντες γνωρίζουν τι ακριβώς χρειάζεται για να αποδώσει. Είναι λογικό να μην ενθουσιάζει, αλλά πιστέψτε με, όταν η ομάδα βρει συνοχή και αν καταφέρουν τα γκαρντ να συνεργαστούν μαζί του, θα δούμε πολύ ωραία πράγματα.

Φυσικά, προσωπική άποψη ότι χρειάζεται ένας ακόμη playmaker με μέγεθος και με αμιγώς δημιουργικά χαρακτηριστικά.