Άχρωμος, Άγευστος, Άοσμος

Το «μαραμένο» τριφύλλι υπέστη ακόμη μια ήττα στην Euroleague, αυτή τη φορά από τη Ζενίτ. Μια ήττα που ήταν φυσιολογική. Όμως, σε καμία περίπτωση δεν ήταν φυσιολογικός ο τρόπος που ήρθε και η αντιμετώπιση από ορισμένους παίκτες.

Πιστεύαμε πως το «ηλεκτροσόκ» από την αλλαγή προπονητή, θα έκανε την ομάδα να δείξει σημάδια ζωής, ωστόσο αυτό που παρουσίασε χθες το βράδυ στο ΟΑΚΑ, προκαλεί θλίψη. Μια ομάδα που χαρακτηρίζεται από τα τρία «Α»: Άχρωμη, Άγευστη, Άοσμη.  Είναι κάτι το αδιανόητο και συνάμα εκνευριστικό να το βλέπει κανείς από την εξέδρα ή βολεμένος στον καναπέ του σπιτιού του. Πολλώ δε μάλλον όταν το βιώνει κάθε μέρα από κοντά, όπως οι κ.κ Τριαντόπουλος, Διαμαντίδης και Αλβέρτης.

Μια ομάδα χωρίς διάθεση, χωρίς ταυτότητα και κυρίως χωρίς θέληση. Είναι φανερό πως δεν γνωρίζουν που παίζουν, τι φανέλα φορούν και κυρίως, ποιοι βρίσκονται στον ουρανό του ΟΑΚΑ και τους βλέπουν. Ο Παναθηναϊκός έχει πρόβλημα, σοβαρό. Αντιμετωπίζει πρόβλημα ταυτότητας, υπάρχει σύγχυση ρόλων, κανείς δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει και πως να παίξει. Όχι, δεν ξέχασαν το μπάσκετ, απλά το γενικότερο σύνολο δεν τους βοηθάει.

Η ομάδα είναι τόσο λάθος δομημένη και σε μερικούς παίκτες εμφανίζει τον χειρότερο τους εαυτό. Είναι τραγικό, απαράδεκτο να βλέπεις αδιάφορους αθλητές που να μην παίζουν επιδεικτικά άμυνα ή να μην σουτάρουν, ώστε να μην χαλάσουν τη στατιστική τους. Το έχουμε δει και αυτό…

Δεν υπήρξε ο άνθρωπος που να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να τους στείλει να βλέπουν 5-10 παιχνίδια από το σπίτι τους. Ο Γιώργος Βόβορας είναι εξαιρετικός προπονητής και γνωρίζει πολύ μπάσκετ, απλά μπήκε πολύ απότομα σε ένα καράβι που έμπαζε νερά. Ακόμα και ο καλύτερος καπετάνιος θα το βούλιαζε.

Αναμένοντας τον Κάτας

Ο Παναθηναϊκός δεν χρειάζεται μόνο προπονητή, χρειάζεται και διαχειριστή. Αυτός ο άνθρωπος που θα έρθει πρέπει να διαχειριστεί την υπάρχουσα κατάσταση. Θαύματα δεν μπορεί να κάνει. Μην περιμένετε να κάνε κάτι σαν το ντεμπούτο του Πιτίνο που κέρδισε την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Μην ξεχνάτε τι παίκτες είχε ο Πιτίνο. Το πρόβλημα στην συγκεκριμένη ομάδα ήταν εντελώς διαφορετικό απ’ ότι στη τωρινή.

Δεν ξέρουμε τι μπάσκετ θα δούμε με τον Κάτας. Δύσκολο έως ακατόρθωτο να αλλάξουν πολλά πράγματα. Μακάρι ο Ισραηλινός να κατάφερε να αλλάξει το «τσιπάκι» μερικών που παίζουν καταναγκαστικά μέχρι να έρθει το καλοκαίρι και να φύγουν, αλλά δύσκολο.

Οι Διαμαντίδης και Αλβέρτης έκαναν την επιλογή τους, μένει να δούμε αν αυτή η επιλογή μπορεί να τροποποιήσει κάπως το κλίμα. Ωστόσο μη γελιόμαστε, το ταβάνι του Παναθηναϊκού, όπως βλέπουμε τον Παναθηναϊκό, είναι η 15^η θέση, τίποτα παραπάνω.

Να παίξουν τα ελληνόπουλα

Σε ένα ματς των 22 πόντων, ο Μποχωρίδης με εξαιρετικές άμυνες, καλά στησίματα στην επίθεση, κατάφερε μαζί με τους υπόλοιπους να κατεβάσουν τη διαφορά σε ελάχιστα λεπτά σε μονοψήφιο. Ο Μποχωρίδης μπήκε στο ματς στο 34’ για πρώτη φορά, γιατί; Ένα ματς που εξελίχτηκε σε παράσταση για έναν ρόλο.

Μπορούμε να πούμε πως αδικήθηκε η Ζενίτ, αφού η διαφορά έπρεπε να είναι πάνω από 25 πόντους. Παρά την φοβερή, ανεπανάληπτη εμφάνιση των διαιτητών, ο Παναθηναϊκός μπόρεσε και κατέβασε τη διαφορά με τους Έλληνες παίκτες.

Σε μια τόσο μεγάλη αγωνιστική κρίση, οι Έλληνες που καταλαβαίνουν τι γίνεται, μπορούν να αλλάξουν την εικόνα του Παναθηναϊκού. Κανείς άλλος. Η ευρωπαϊκή σεζόν, βάση αποτελεσμάτων είναι χαμένη. Είναι μια καλή ευκαιρία, οι Μποχωρίδης, Καλαϊτζάκης, Μαντζούκας να πέσουν στα βαθιά, να πάρουν χρόνο συμμετοχής και οι… ανάλατοι να βλέπουν το ματς από τον πάγκο.