Ένας Ημίθεος που λατρεύτηκε σαν Θεός

Στις 9 Μαρτίου 1960, γεννιέται στη κωμόπολη του Τσάτσακ ο «Μεσσίας» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Όχι, στη γέννηση του δεν παρευρέθηκαν οι 3 μάγοι με τα δώρα, ούτε υπήρχε κάποιο άστρο για να οδηγεί τους πιστούς της πορτοκαλί θεάς, αλλά λίγα χρόνια αργότερα, όλοι θα προσκυνούσαν τον «Θεό»!

Σαν παίκτης ο Ζοτς ήταν καλός, ένα πολύτιμο γρανάζι στην καλοδουλεμένη μηχανή της Παρτιζάν, ως προπονητής όμως, άρχισε να αποκτά μεταφυσικές ιδιότητες. Πως αλλιώς μπορεί κάποιος να εξηγήσει ότι από τον πρώτο του τίτλο (ως προπονητής) που ήρθε το 1992 έχουν ακολουθήσει άλλοι 44(!) τίτλοι; Αν μάλιστα προσθέσουμε και αυτούς που έχει κατακτήσει ως παίκτης, φτάνουμε τους 49!

Πάμε όμως στην ουσία που δεν είναι άλλη, από τη σχέση λατρείας με τον Παναθηναϊκό, τους πράσινους οπαδούς και τον τρόπο με τον οποίο ξεκίνησε αυτή η τρέλα το μακρινό 1999.

Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς λοιπόν, οι Γιαννακόπουλοι στο πλαίσιο της γιγάντωσης του Παναθηναϊκού θέλουν να φέρουν τον Γιάννη Ιωαννίδη στον πράσινο πάγκο. Ο «ξανθός» αποτελούσε το απωθημένο του Παύλου και του Θανάση και έπρεπε οπωσδήποτε να έρθει στο Τριφύλλι.

Η Θύρα 13 όμως, είχε άλλη άποψη και την κατέστησε σαφή από νωρίς. Ο Έλληνας τεχνικός, για τον κόσμο των πρωταθλητών ήταν persona non grata, κάτι που κατάλαβε και ο ίδιος. Έτσι ο «γάμος» των 2 πλευρών τελείωσε πριν καν αρχίσει.

Ως αντικαταστάτης του ήρθε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς από την Τρεβίζο, ένας προπονητής «καλός μεν αλλά όχι Ιωαννίδης», όπως έλεγε ο Τύπος της εποχής. Αυτός λοιπόν ο «καλός μεν αλλά όχι Ιωαννίδης» κόουτς έκατσε στον Παναθηναϊκό 13 χρόνια και κατέκτησε 11 πρωταθλήματα Ελλάδας, 7 κύπελλα Ελλάδας και 5 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Για την ιστορία ο Ιωαννίδης δεν πήρε ποτέ Ευρωλίγκα…

Κατά τη διάρκεια των ετών, η σχέση που απέκτησε ο Ζοτς με τον πράσινο κόσμο, θύμιζε σχέση θρησκευτικού ηγέτη με τους πιστούς του. Για να μην πω ότι θύμιζε αίρεση! Ότι έλεγε ο Ζοτς ήταν νόμος ακόμα και στην πιο δύσκολη στιγμή, βέβαια η αλήθεια είναι ότι και ο ίδιος είχε τον… τρόπο να οδηγεί το πράσινο ποίμνιο στη γη της επαγγελίας κάθε φορά, ως άλλος Μωυσής.

Ακόμα πιο σπουδαία όμως, ήταν η σχέση που είχε με τον Παύλο και τον Θανάση Γιαννακόπουλο, η οποία συνοψίζεται στη λέξη οικογένεια. Τα αδέλφια έβλεπαν τον Ομπράντοβιτς σαν παιδί τους και εκείνος τους έβλεπε ως γονείς του. Χαρακτηριστικές δε, είναι οι δηλώσεις του Σέρβου κόουτς όταν πέθανε ο Παύλος Γιαννακόπουλος: «Ενημερώθηκα από τους φίλους μου στην Ελλάδα και από τότε δεν έχω κοιμηθεί. Δούλεψα πολλά χρόνια μαζί του, ήταν σαν πατέρας μου».

Κλείνοντας, θα ήθελα να παραθέσω τις μυθικές δηλώσεις του «Ημίθεου», μετά το ματς Παναθηναϊκός – Πρόκομ το 2009, δηλώσεις που θα πρέπει να αποτελέσουν τον οδηγό για το μέλλον όχι μόνο, του Εξάστερου αλλά ολόκληρου του Ομίλου.

You play in Panathinaikos! Can you imagine?