Η απουσία κλασάτου φορ όχι απλά φωνάζει πλέον, αλλά… ουρλιάζει

Οι «πράσινοι» αναγκάστηκαν να παραταχθούν χωρίς τον πρωταγωνιστή της σύνδεσης της μεσαίας γραμμής με την επιθετική, τον Λούκας Βιγιαφάνιες, όμως ο Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς δήλωσε παρών και τον κάλυψε επάξια.

Η απουσία του Αργεντίνου δεν φάνηκε και όποτε δεν την κάλυψε ο Σέρβος, υπήρχαν άλλοι που έκαναν την δουλειά και τον κάλυπταν. Φυσικά, σημαντικό μέρος αυτής καλύφθηκε και από την πίεση ψηλά στην άμυνα του ΠΑΣ Γιάννινα, η οποία δεν κατάφερε να αναπτυχθεί ορθολογικά ούτε μία φορά στο πρώτο μέρος. Το δεύτερο ήταν μια άλλη ιστορία, όπου το έκανε μόνο όταν το «Τριφύλλι» έβγαλε κούραση και δεν μπορούσε να το κάνει άλλο.

Η επιθετική δυστοκία κρύφθηκε αρκετές φορές κάτω από το «χαλάκι» φέτος, με περιόδους φορμαρίσματος συγκεκριμένων παικτών για ένα χρονικό διάστημα (Παλάσιος και Αϊτόρ). Όμως αυτή είναι που του έχει στερήσει πολλούς βαθμούς φέτος, όπως στην πόλη των Ιωαννίνων, και, ουσιαστικά, δεν του έχει επιτρέψει να έχει τον πρώτο λόγο για την ευρωπαϊκή έξοδο. Το κυριότερο πρόβλημα είναι η απουσία ενός φορ που θα καθοδηγήσει και τους υπόλοιπους, οι οποίοι και θα τον εμπιστευθούν.

Ο Ιωαννίδης δεν έχει ακόμα την εμπειρία να το κάνει, ο Καρλίτος δεν έχει την σταθερότητα που χρειάζεται και ο Μακέντα που φάνταζε ως η ιδανική λύση για αυτό απουσιάζει εδώ και καιρό. Ο επιθετικός τύπου Μπεργκ και του Ιταλού στα καλύτερα του λείπει από τον φετινό Παναθηναϊκό, ο οποίος κάνει όλα τα υπόλοιπα φέτος πολύ καλά.

Βέβαια, μέχρι να έρθει το καλοκαίρι και η επόμενη μεταγραφική περίοδος, ο Γιοβάνοβιτς δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο παρά να δουλέψει με τους ήδη υπάρχοντες και να βρει διαφορετικούς τρόπους στο σκοράρισμα.

Άλλο ένα πρόβλημα που εμφάνισε έντονα σήμερα το «Τριφύλλι» ήταν η απουσία πλάνου στα στημένα. Εγώ προσωπικά δεν θυμάμαι άλλο παιχνίδι φέτος στο οποίο κέρδισε τόσα πολλά κόρνερ και ήταν το ματς στο οποίο μπορούσες να τα εκμεταλλευτείς για να περάσεις από μία δύσκολη έδρα. Βέβαια, το μεγαλύτερο θέμα εντοπίζεται στους εκτελεστές, οι οποίοι δεν φέρνουν την μπάλα με αξιώσεις στην αντίπαλη περιοχή, αλλά και στη νοοτροπία αυτών που βρίσκονται εκεί όταν αυτή έρχεται. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα κόρνερ στο οποίο η μπάλα πήγε στο δεύτερο δοκάρι και στον Βέλεθ, ο οποίος την έστειλε στον Λοντίγκιν, αντί στην μικρή περιοχή, όπου μία επαφή θα αρκούσε για να βρει το πολυπόθητο γκολ ο Παναθηναϊκός.

Από εκεί και πέρα, μπορείς να πεις ότι το σημερινό παιχνίδι ήταν ένα από τα καλύτερα φετινά εκτός έδρας της ομάδας, η οποία τα έκανε όλα τέλεια εκτός από το να βρει γκολ. Θα πει κάποιος ότι αυτό είναι το σημαντικότερο, όμως εάν συνεχίσει με αυτό το σκεπτικό, οι νίκες θα έρθουν.

Το πλάνο μπορεί να μην λειτουργεί βαθμολογικά, όμως αγωνιστικά και από άποψη ευκαιριών, ο Παναθηναϊκός αποδίδει καλά. Το ποδόσφαιρο που παίζει τον κατατάσσει ψηλότερα από τις περισσότερες ομάδες και φυσικά η βαθμολογία τον αδικεί κατάφορα.

Όπως και να το κάνουμε, το γκολ θέλει και τύχη και αυτή δεν είναι στο πλευρό του «Τριφυλλιού». Αυτό είναι κάτι στο οποίο ο Γιοβάνοβιτς δεν μπορεί να κάνει κάτι, παρά να εμψυχώσει τους παίκτες του ότι αυτό μπορεί να αλλάξει από τους ίδιους.

ΥΓ1. Ο Παναθηναϊκός μπορεί και θα βγει στην Ευρώπη, αν και εφόσον του το επιτρέψουν… εξωαγωνιστικοί παράγοντες. Η φάση της αποβολής του Χουάνκαρ είναι ξεκάθαρη για οποιονδήποτε που την βλέπει και αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά ότι οι διαιτητές από υποανάπτυκτες χώρες όπως η Ουγγαρία, που δεν έχει μεγάλες διαφορές με την χώρα μας, δεν έχουν να προσφέρουν κάτι περισσότερο από τους διαιτητές που έχουμε εδώ. Βλέποντας λίγο από το ΑΕΚ–Άρης, ζήλεψα πραγματικά την παρουσία του Μάντεν, που ήταν πραγματικά εξαίσιος και σου έβγαζε με την συμπεριφορά του ασφάλεια.