Κρίμα και άδικο…

Η χθεσινή ήττα του Παναθηναϊκού από τον Ολυμπιακό ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που όλοι φοβόμασταν… Οι «ερυθρόλευκοι» είναι ένα σκαλί παραπάνω, όχι μόνο από τους πρωταθλητές, αλλά και από Φοίνικα – ΠΑΟΚ.

Το «γιατί» είναι ανώτεροι από τους νησιώτες και τους Θεσσαλονικείς, προφανώς και είναι κάτι που δεν μας απασχολεί αλλά το «γιατί» είναι ανώτεροι από εμάς είναι κάτι που μας… «καίει». Και μας καίει γιατί ο Παναθηναϊκός πριν λίγους μήνες ήταν πρωταθλητής στο βόλεϊ και η χρονιά ξεκίνησε με όνειρα και ελπίδες.

Σαφώς και ο κόσμος του Παναθηναϊκού (ακόμα περισσότερο δε, του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού) δεν είναι «πανηγυρτζής», σαφώς και δεν έχει την απαίτηση η ομάδα να κερδίζει με κάθε μέσο και κόστος, αλλά Διάολε επαναπαυθήκαμε στις δάφνες του καλοκαιριού του 2020, ενώ θα μπορούσαμε να κάνουμε το ριπίτ.

Ναι, θα μπορούσαμε και όσο περνάει ο καιρός και βλέπω την ομάδα να παλεύει κάθε πόντο σε κάθε σετ, αυτή η σκέψη γίνεται βεβαιότητα. Μία προσθήκη αν είχαμε κάνει όταν έπρεπε, σήμερα θα διεκδικούσαμε τον τίτλο επι ίσοις όροις.

Η προσθήκη στην οποία αναφέρομαι, δεν είναι άλλη από την απόκτηση ενός τέταρτου ξένου ως διαγώνιου. Μία τέτοια κίνηση το καλοκαίρι ή έστω τον Δεκέμβριο, θα μας έδινε τη δυνατότητα αφενός να ανέβουμε ποιοτικά και αφετέρου να «ξεμπλοκάρει» ο Ράπτης και να έχει περισσότερες επιλογές ο Ανδρεόπουλος.

Βέβαια για να τα λέμε όλα, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ούτε το πως θα εξελιχθεί η φετινή χρονιά, ούτε ότι θα είχαμε τέτοιες παλινωδίες από τον αρμόδιο Υφυπουργό με τα συνεχή «άνοιξε-κλείσε». Σκεφτείτε για παράδειγμα πόσα λεφτά δόθηκαν στον βόλεϊ γυναικών που δεν… ολοκληρώθηκε ποτέ. Με αυτά τα λεφτά διαθέσιμα ο προγραμματισμός όχι μόνο του ανδρικού τμήματος βόλεϊ, αλλά του ΑΟ συνολικά θα ήταν εντελώς διαφορετικός.

Άλλη μία «αστοχία» που πλήρωσε ο Παναθηναϊκός ήταν η απώλεια του Ζήση και η συνεπακόλουθη αντικατάσταση του από τον Στεφάνου. Ο Ζήσης «βιάστηκε» να φύγει και ο Στεφάνου που ήρθε στη θέση του, είναι ένας παίκτης έμπειρος, ποιοτικός, αλλά δεν έχει τις αντοχές που είχε 10 χρόνια πριν…

Το αποτέλεσμα των παραπάνω λαθών και συγκυριών είναι πως το φετινό πρωτάθλημα ουσιαστικά μας αποχαιρέτησε και στα πλει οφ απλά θα διεκδικήσουμε τη 2η θέση, μία θέση που ιστορικά δεν αρμόζει στον Παναθηναϊκό, αλλά τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι το μάξιμουμ που μπορούμε να στοχεύουμε.

ΥΓ. Αν και είναι ακόμα Μάρτιος, ο προγραμματισμός του καλοκαιριού πρέπει σιγά σιγά να ξεκινήσει. Μην ξεχνάμε ότι ο κορμός της ομάδας είναι εξαιρετικός και πρέπει να τον… κρατήσουμε. Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν, μαγειρεύουν

ΥΓ1. Ο Συναδινός είναι ένα παιδί με πλούσιο ταλέντο και αυτό το βλέπουμε σταθερά στα τελευταία παιχνίδια. Καλό θα ήταν να του δοθούν ευκαιρίες στα πλει οφ, ο Παναθηναϊκός μπορεί και πρέπει να επενδύσει στους Έλληνες. Αυτοί ήταν η δύναμη του και πέρσι.