Νίκος Παππάς: Μέχρι που θα μπορούσε να φτάσει, άραγε;

Ήταν καλοκαίρι του 2013, όταν ο Παναθηναϊκος ανακοίνωνε την απόκτηση του Νίκου Παππά και του Βλαδίμηρου Γιάνκοβιτς.

«Η αγωνιστική περίοδος 2012-13 τελείωσε πριν από λίγες ημέρες, αλλά ήδη για τον Παναθηναϊκό έχει αρχίσει η προετοιμασία για την περίοδο 2013-14. Το πρώτο βήμα έγινε με την απόκτηση του Νίκου Παππά και του Βλαδίμηρου Γιάνκοβιτς, οι οποίοι από σήμερα και για τα επόμενα τρία χρόνια θα ανήκουν στην πράσινη οικογένεια»Η ανακοίνωση της ΚΑΕ Παναθηναϊκός για την απόκτηση των Παππά και Γιάνκοβιτς

To όνομα του Νίκου Παππά, ήταν αυτό που ξεχώριζε και όχι άδικα. Ο MVP της Basket League το 2013 με τον Πανιώνιο, ήταν αυτό που… έψαχνε τότε ο Παναθηναϊκός. Ένας Έλληνα σκόρερ που θα σταθεί στο πλάι του Δημήτρη Διαμαντίδη και ίσως να αποτελέσει τον συνεχιστή το «3D».

Το παιχνίδι του Παππά, η σωματοδομή και το… θράσος του, θύμιζε πολύ τον Βασίλη Σπανούλη. Μάλιστα, αρκετοί συνέκριναν τις κινήσεις του, με τον αρχηγό των «ερυθρόλευκων». Το «άστρο» του Παππά έλαμπε από νωρίς και στην πρώτη του ουσιαστική ευκαιρία στην Α1, το απέδειξε. Το κοντέρ σταμάτησε στους 17.7 πόντους μέσο όρο στο ελληνικό πρωτάθλημα με τη φανέλα του «Ιστορικού».

Μάλιστα, εκείνη την εποχή είχαν «ξεπεταχτεί» διάφορα δημοσιεύματα για ενδιαφέρον από Ισπανία. Παρόλα αυτά, ο Παναθηναϊκός ανακοίνωσε -μαζί με τον Γιάνκοβιτς- την απόκτηση του Νίκου Παππά το καλοκαίρι του 2013. Οι υπογραφές «έπεσαν» στα γραφεία της Βιανέξ και το «τριφύλλι» αποκτούσε έναν πολύ φέρελπι παίκτη.

Ο Παππάς είναι ένα από τα μεγαλύτερα «What ifs» του Ελληνικού μπάσκετ. Τεράστιο ταλέντο, μοναδικό μπασκετικό iq, δουλευταράς. Όλα έδειχναν ότι θα κάνει πλούσια καριέρα, αγωνιζόμενος στην πρώτη γραμμή της «μάχης». Οι τραυματισμοί ήταν το κύριο πρόβλημα που δεν τον άφησαν να δείξει μέχρι που μπορεί να φτάσει.

Τη πρώτη χρονιά με τον Αργύρη Πεδουλάκη στο «τιμόνι» φαινόταν ότι κάτι δεν πάει καλά. Δεν υπήρχε η επικοινωνία; Πάντως αυτό που έβγαινε προς τα έξω, ήταν τον Παππά έξω από τα νερά του. Παρόλα αυτά, υπήρχαν στιγμές που έδειξε πως ο Θεός του έχει χαρίσει ένα μοναδικό ταλέντο, ικανό να τον πάει στην κορυφή.

Το 2014, ήταν -για εμάς τουλάχιστον- η πιο άτυχη στιγμή της καριέρας του. Οι «πράσινοι» είχαν προσλάβει τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς στην τεχνική ηγεσία. Έναν «δικτάτορα», ο οποίος δεν χαριζόταν σε κανέναν. Ιδιόρρυθμος χαρακτήρας με πολλά «πρέπει». Οι σχέσεις του με τον Παππά προμηνύονταν… δύσκολες, αν αναλογιστεί κανείς τις εκρηκτικές προσωπικότητες και των δύο.  Όμως, προς έκπληξη όλων, ο Παππάς «μεταλλάχτηκε».

Όσοι ήξερα τον Έλληνα γκαρντ, τον γνώριζαν για τις επιθετικές του αρετές. Ο Παππάς το 2014, έδειξε μια απίστευτη θέληση στην άμυνα και στην δημιουργία και σε συνδυασμό με την εκτελεστική του δεινότητα, έδειχνε ότι βρίσκει τα πατήματα του στο κορυφαίο επίπεδο. Πάνω στο… απόγειο των εμφανίσεων του, έρχεται το «πατατράκ». Ρήξη χιαστών.

Είναι μαχητής και το ήξεραν όλοι, θα επέστρεφε, όπως και έκανε. Το 2019, προδόθηκε ξανά, την ώρα που έβρισκε ρόλο στο ροτέισον του Παναθηναϊκού, ίδιος καταραμένος τραυματισμός. Την επόμενη μεταβατική χρονιά, με απόφαση του Γιώργου Βόβορα, ο Παππάς αποχωρεί από τον Παναθηναϊκό.

Μετά από περίπου έξι μήνες, υπέγραψε στη Ζιελόνα Γκόρα, στην Πολωνία. Αρχίζει φουριόζος, δείχνοντας σε εξαιρετική κατάσταση. Στο δεύτερο παιχνίδι, στα πρώτα λεπτά, ρήξη αχίλλειου.

Τραυματισμοί – τραυματισμοί – τραυματισμοί. Ένας παίκτης που το μπασκετικό του ταλέντο ήταν απύθμενο. Κανείς δεν ήξερε που μπορεί να φτάσει. Το μπασκετικό του θράσος ήταν βγαλμένο από άλλες εποχές.

Μέχρι που θα μπορούσε να φτάσει, άραγε;

Υ.Γ. Ακόμη και τώρα, μετά τον τρίτο σοβαρό τραυματισμό του, ο Νίκος θα επανέλθει. Μπορεί όχι στο ανώτατο επίπεδο, αλλά θα επανέλθει.