Τα προηγούμενα τα έχασαν οι παίκτες, αυτό το έχασε ο Γιοβάνοβιτς

Η παρουσία του Λούντκβιστ αντί του τιμωρημένου Βιγιαφάνιες φάνταζε λογική, με τον νεοαποκτηθέντα Γκατσίνοβιτς να μην αξίζει να δοκιμαστεί πρώτη φορά σε ένα τόσο σημαντικό ντέρμπι.

Ήταν από τις λίγες φορές που το Τριφύλλι μπήκε δυνατά σε εκκίνηση του αγώνα και επιβραβεύτηκε με το πρώτο γκολ της σεζόν σε πρώτο τέταρτο. Ο Παλάσιος έδειξε σε αυτή τη φάση τον λόγο που επιλέχθηκε σε μία δύσκολη μεταγραφική περίοδο.

Παράλληλα, ήταν και από τις λίγες φορές που μία στημένη μπάλα περιλάμβανε κομπίνα και όχι ένα γέμισμα ή μια κοντινή πάσα που θα φέρει αυτή γέμισμα. Υπέροχη συνεργασία του Αργεντίνου με τον πανέξυπνο Πέρεθ, μαγικό τσίμπημα της μπάλας και σωστή εκτέλεση, δυνατή, κοντά στο σώμα του Πασχαλάκη, ώστε να μην προλάβει να αντιδράσει.

Και ενώ αρκετοί περίμεναν πως ο Παναθηναϊκός θα κλειστεί πίσω μέχρι να δεχθεί γκολ (ένα ή πολλά), αυτό δεν συνέβη. Φυσικά, ο ΠΑΟΚ θα είχε την μερίδα του λέοντος, ευρισκόμενος πίσω στο σκορ, όμως όχι σε μεγάλο βαθμό.

Εκατέρωθεν φάσεις από στημένα ήταν μία σύντομη περιγραφή του πρώτου μέρους, με τον Γιοβάνοβιτς άριστα διαβασμένο, παρ’ ότι προέκυψε το πρόβλημα του Λούντκβιστ. Προτίμησε ξανά να πάει στην ασφαλή επιλογή του Βιτάλ, που βοήθησε σε ένα βαθμό, αλλά όχι τρομερά.

Ίδια και η εικόνα στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους, μέχρι να έρθει η περιβόητη διπλή αλλαγή. Το κείμενο θα μπορούσε να ήταν αφιερωμένο μόνο σε αυτό. Ο Αλεξανδρόπουλος βγαίνει με πρόβλημα και το καταλαβαίνουμε. Και μπαίνει ο Αγιούμπ με 142 λεπτά συμμετοχής με την δεύτερη ομάδα. Καλύτερα να έμπαινε ο ανέτοιμος Κουρμπέλης. Δεν θα είχε και μεγάλη διαφορά. Τι 142 λεπτά, τι μηδέν; Το ίδιο και το αυτό.

Και εκεί που λες πως τα έχεις δει όλα, βγαίνει το μοναδικό σέντερ φορ (Ιωαννίδης) που μπορεί να μην έκανε κάτι τρομερό, αλλά έκανε την αθόρυβη δουλειά, με πίεση ψηλά, κερδισμένες μπάλες και κράτημα μπάλας με πλάτη. Και δεν μπαίνει ο Καρλίτος, μπαίνει ένας άλλος με ελάχιστο χρόνο συμμετοχής φέτος, ο Γκατσίνοβιτς (134′ σε Bundesliga και Κύπελλο Γερμανίας) και τον Παλάσιος να μετακινείται στην κορυφή.

Εκεί άλλαξαν όλα, ο Λουτσέσκου δεν είπε όχι στο δώρο, ο ΠΑΟΚ κυριάρχησε και βρήκε σε δύο φάσεις τα απαραίτητα γκολ για τη νίκη.

Άλλη μία μάστιγα του Παναθηναϊκού που συνεχίζει να τον πληγώνει σχεδόν κάθε εβδομάδα είναι μία, τουλάχιστον, ολιγωρία στην άμυνα σε κάθε ματς που φέρνει πάντα γκολ. Άλλες ομάδες μπορεί να την γλυτώνουν αρκετές φορές, το Τριφύλλι σχεδόν καμία.

Και έρχεται ο Σάστρε να βάλει την… ταφόπλακα με ένα πολύ μακρινό σουτ και με αρκετή δόση τύχης (οριζόντιο δοκάρι). Μπορείς να ψελλίσεις τους αμυντικούς του Παναθηναϊκού που δεν έπεσαν γρήγορα πάνω του, αλλά δύσκολα θα προλάβαιναν να σώσουν κάτι. Αν η μπάλα θέλει να μπει, θα… μπει.

Κλείνοντας, ακόμα κάτι αξιοσημείωτο είναι ότι οι πράσινοι ολοκλήρωσαν το ματς με τρεις τελικές το ματς (δύο στον στόχο) και με την τελευταία να καταγράφεται λίγο πριν συμπληρωθεί το πρώτο μισάωρο. Τουλάχιστον θλιβερό για μία ομάδα που διατυμπανίζει ότι παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο, αλλά κάτι τέτοιο έχουμε καιρό να το δούμε.

Ίσως πλέον να είναι και θέμα ψυχολογίας με τόσα ανεπιτυχή αποτελέσματα, κάτι που πρέπει να φτιάξει ο Γιοβάνοβιτς. Σήμερα πήρε κάτω από τη βάση, στο χειρότερο κοουτσάρισμα του φέτος, τουλάχιστον για ένα 45λεπτο.

ΥΓ1. Έρχεται ένα ματς που μπορεί να μοιάζει επικίνδυνο απέναντι στη Λαμία, αλλά αν ο Παναθηναϊκός θέλει να εξασφαλίσει την παρουσία στα πλέι οφ, είναι must-win.

ΥΓ2. Μπράβο στον ΠΑΟΚ για τη νίκη, αλλά αυτό το πέναλτι στο τέλος (και ας μην δόθηκε) είναι να σε βγάζει από τα ρούχα σου. Όπως είπε και ο Βέλεθ, τι τον φέρνουν τον Λετονό, ας σφύριζε ένας Έλληνας, τι διαφορά θα είχε.

ΥΓ3. Ο Καρλίτος έχει βρεθεί από τα ουράνια στα τάρταρα, καθώς πλέον ούτε τις φάσεις οφσάιντ δεν μπορεί να τελειώσει. Θυμίζει λίγο Μακέντα, που ξεκίνησε ιδανικά, αλλά όσο περνάει ο καιρός, γίνεται όλο και πιο ασταθής στην απόδοση του.