Το εμβόλιο για ένα καλύτερο αύριο λέγεται «αντίδραση»

Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στο σκοτάδι, χαμένος μέσα σ’ ένα λαβύρινθο που ο ίδιος μπήκε και με βάση τους χειρισμούς του δείχνει να μην επιθυμεί την έξοδό του από εκεί.

Υπάρχουν στιγμές, όπως αυτή μετά του ντέρμπι, που αναρωτιέσαι πόσο πάτο έχει το βαρέλι; Αυτό δεν μπορώ να σας το απαντήσω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ο πάτος του βαρελιού που βρίσκεται μέσα ο σύλλογος απέχει ακόμα πολύ και κάθε χρόνο απλά αυξάνεται η ταχύτητα με την οποία οδεύεις προς αυτόν τον προορισμό.

Ο Παναθηναϊκός είναι ένας τεράστιος σύλλογος με εκατομμύρια κόσμο ανά τη γη. Ένας οργανισμός με ιστορία και επιτυχίες που άλλες ομάδες δεν πρόκειται να ζήσουν ποτέ. Σ’ αυτά τα χρόνια ιστορίας του εννοείται ότι θα υπάρξουν και περίοδοι που θα περάσει κρίση. Είναι δεδομένο πως θα έχει μια πτώση, καθώς είναι αδύνατον, όχι μόνο για τις ομάδες αλλά γενικότερα στη ζωή, να υπάρχει συνεχώς ανοδική πορεία δίχως μια «κοιλιά».

Όλες οι μεγάλες ομάδες περνούν την κρίση τους και δεν είναι μία ή δύο. Δείτε την Μπαρτσελόνα φερειπείν. Δείτε τη Ρεάλ Μαδρίτης, την Άρσεναλ και πολλές ακόμα που περνούν μια περίοδο ξηρασίας. Η ουσία σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι η πτώση. Η πτώση είναι μέσα στη ζωή. Δεν είναι κάτι αφύσικο. Είναι νομοτελειακό. Όλη η ουσία βρίσκεται στον τρόπο που θ’ αντιμετωπιστεί όλη αυτή η κατάσταση προκειμένου η πτώση να μην οδηγήσει σε μια οδυνηρή πρόσκρουση.

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, στην προκειμένη περίπτωση καλείται ν’ αντιδράσει, να δει κατάματα την κατάσταση που βρίσκεται και να σηκωθεί. Καλείται να βρει αποθέματα και να μπορέσει να ξυπνήσει το θηρίο που βρίσκεται σε λήθαργο χρόνια. Δε γίνεται ο καιρός να περνάει και κάθε πέρυσι να είναι καλύτερα τα πράγματα. Και το τρομακτικό στην όλη υπόθεση είναι ότι ο κόσμος έχει συμβιβαστεί μ’ όλη αυτή τη μετριότητα και δεν αντιδρά.

Παλιότερα οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού προχώρησαν σε συλλαλητήριο γιατί δεν άντεχαν τη δεύτερη θέση. Λίγα χρόνια μετά τα πάντα κυλούν ήρεμα κι ωραία με την ομάδα να είναι στην πέμπτη θέση! Όπως γράφω και στον τίτλο του άρθρου, το εμβόλιο είναι η αντίδραση. Ο κόσμος θα πρέπει να βγει μπροστά και να απαιτήσει διότι αυτός αποτελεί την ομάδα. Ο Παναθηναϊκός δίχως τον κόσμο του δε θα ήταν τίποτα. Κι όταν λέω αντίδραση δεν αναφέρω φυσικά ακραία και βίαια πράγματα. Πρέπει με ειρηνικό τρόπο να περάσουν τα μηνύματα σε κάθε κατεύθυνση κι ο σύλλογος να γυρίσει οριστικά σελίδα και να κοιτάξει την κορυφή.

Δε θεωρώ πως αυτή τη στιγμή ωφελεί ν’ αναλωθώ στην αγωνιστική εικόνα, στη σύγκριση της μίας με την άλλη σεζόν και σε λοιπά στοιχεία που αφορούν τις τέσσερις γραμμές. Και δεν το θεωρώ σκόπιμο, διότι δεν πιστεύω ότι αυτό που βλέπουμε εντός των τεσσάρων γραμμών είναι ο Παναθηναϊκός που θέλουμε κι ονειρευόμαστε. Μόνο οι φανέλες τον θυμίζουν κι αυτές περιφέρονται από παίκτες που δεν αξίζει να τις φοράνε. Αυτό αποδεικνύει η πορεία τουλάχιστον.