Όχι, δεν είναι πισωγύρισμα, είναι η πραγματικότητα

Όχι, η ήττα του Παναθηναϊκού σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί πισωγύρισμα. Πισωγύρισμα θα ήταν αν οι «πράσινοι» είχαν αλλάξει ολοκληρωτικά την φιλοσοφία τους και τον τρόπο παιχνιδιού τους. Θα μπορούσε να είχε γίνει αν δεν υπήρχαν τα κρούσματα κορωνοϊού και η ομάδα έμενε εκτός προπονήσεων για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν είναι πισωγύρισμα γιατί αυτός είναι ο φετινός Παναθηναϊκός, με τις αδυναμίες που φανερώθηκαν ακόμη περισσότερο με την απουσία Νέντοβιτς.

Ο Σέρβος είναι η κινητήριος δύναμη του «Τριφυλλιού» και η απουσία του στοιχίζει σε όλους τους τομείς. Στο χθεσινό παιχνίδι, όλα λειτούργησαν για να χάσει ο Παναθηναϊκός. Ας μη γελιόμαστε, ο φετινός Ερυθρός Αστέρας δεν είναι ομάδα Euroleague. O Λόιντ είναι εκείνος που τον «τραβάει» φέτος. Και όμως, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να χάσει δύο φορές από τους Σέρβους.

Τα ψηλά σχήματα δεν είναι πάντα τα ιδανικά

Αυτό το big ball που έχουμε πολλές φορές εκθειάσει και σχολιάσει, δεν ταιριάζει πάντα. Ο φετινός Παναθηναϊκός με αυτό θα ζήσει και με αυτό θα πεθάνει τη φετινή σεζόν. Τα λάθη και οι ατυχίες του καλοκαιρού στοιχίζουν και σε κάθε κακή εμφάνιση, όπως είναι το λογικό, βγαίνουν στην επιφάνεια.

Όταν επιτρέπεις στον Ερυθρό Αστέρα να τρέξει σερί 18-0 (!), τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για πολλά. Ναι, ο Κάτας έκανε λάθη, είναι λογικό. Όλοι δικαιούνται κακές μέρες. Ωστόσο, όπως του δίνουμε τα εύσημα στις καλές μέρες, έτσι θα σχολιάσουμε και τις κακές.

Ο Κάτας φάνηκε σαν να υποτιμά τον Ερυθρό Αστέρα, μαζί και όλος ο Παναθηναϊκός. Δεν γίνεται οι «πράσινοι» να νικούν 11 πόντους 12-15 λεπτά πριν το φινάλε και ξαφνικά να βγαίνουν οι Παπαπέτρου – Χεζόνια – Παπαγιάννης εκτός. Δεν νοείται. Ο coach συμπεριφέρθηκε σαν να έχει ένα ροτέισον 12 παικτών. Στη πραγματικότητα έχει 8 παίκτες που μπορούν να παίξουν στα κρίσιμα.

Η απουσία γκαρντ είναι οφθαλμοφενέστατη και δεν χρίζει περισσότερης ανάλυσης. Έχει κουράσει και έχει χιλιογραφεί αυτό το θέμα. Όμως, οι «πράσινοι» αυτοί είναι και δεν θα αλλάξουν. Υπάρχουν κάποιες ομάδες που παίζουν πιο ανοικτά και «ταιριάζουν» στον Παναθηναϊκό. Υπάρχουν και άλλες που κλείνουν και το «Τριφύλλι» αγκομαχά.

Καμία ελπίδα για τη νίκη

Το ματς, όπως είχε πάρει τον δρόμο του, δεν υπήρχε γυρισμός. Η ήττα ήταν αναπόφευτκη με τον τρόπο που «αναγκάστηκε» να παίξει ο Παναθηναϊκός. Αλλά για να καταλάβετε, ακόμα και έτσι, το «Τριφύλλι» πήγε να κλέψει το παιχνίδι. Ατομικές ενέργειες χωρίς λογική, με τον καθέναν να κάνει ό,τι θέλει. Ακόμα και έτσι, πήγε να γίνει η «ζημιά». Απόδειξη πόσο χαμηλού επιπέδου ομάδα είναι ο Ερυθρός Αστέρα.

Το δεύτερο δεδομένο είναι η αντιμετώπιση από την διαιτησία. Το φάουλ του Λόιντ στον Ουάιτ στα 5.3 πριν τη λήξη, ήταν ο ορισμός της παράβασης και δεν δόθηκε όπως και πολλά άλλα. Δεν ξέρουμε γιατί γίνεται αυτό και ποιο είναι το πρόβλημα με τον Παναθηναϊκό από το 2012 και μετά. Τότε, με τον ημιτελικό της ντροπής με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και έπειτα. Ο Γιαννακόπουλος δεν ήταν το πρόβλημα, απλά ήταν ο άνθρωπος που είπε τα πράγματα με το όνομα τους, κάτι που άλλοι παράγοντες άλλων ομάδων, δεν τολμούσαν ούτε να σκεφτούν.

Το πρόβλημα άρχισε πριν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πάρει τα «σκήπτρα» και συνεχίστηκε και αφ’ ότου αποστασιοποιήθηκε… Πάντως, αυτό το θέμα με την διαιτησία, πρέπει επιτέλους να λυθεί.

Υ.Γ. Κρίμα για την τρομερή εμφάνιση του Σαντ – Ρος με 7 (!) κλεψίματα, 21 πόντους (4/6 τρίποντα) και 4 ασίστ.