Παναγιωταράς στο «IP»: Αποκαλύψεις για Σάρας, Σπανούλη και Κάτας (Mέρος 2ο)

◾ Πώς είναι η θέα στις πλάτες του Μάικ Μπατίστ, του Νίκολα Πέκοβιτς και του Σοφοκλη Σκορτσιανίτη;

«Είχα μία τρέλα πάντα στα παιχνίδια τροπαίων να κόβω το διχτάκι από την μπασκέτα. Είχα το ψαλίδι στην τσέπη και φώναζα πάντα τον πιο ψηλό για να το κόψουμε. Ήταν και οι ίδιοι προετοιμασμένοι καθώς ήταν και ένα γούρι που είχαμε»

◾ Μία στιγμή που δε θα ξεχάσετε με τον Παύλο και τον Θανάση Γιαννακόπουλο;

«Πήγα 20 χρονών και έφυγα στα 50 φεύγα μου, νιώθω σαν παιδί τους. Ήταν δύο διαφορετικοί χαρακτήρες, ο κύριος Θανάσης ήταν πιο διαχυτικός και ζούσαν την ομάδα καθημερινά εκ των έσω. Ήταν κάθε μέρα στα αποδυτήρια και στην προπόνηση. Το 2006 αποκλειστήκαμε από την Ταού στο ΟΑΚΑ, δε θα ξεχάσω ποτέ τον κύριο Θανάση που έκλαιγε μέσα στα αποδυτήρια του προπονητικού τιμ σαν μωρό παιδί. Ο κύριος Παύλος ήταν στο πλευρό του και προσπαθούσε να τον παρηγορήσει. Ήταν μία τρομερή στιγμή καθώς έβλεπες δύο αδέρφια που είχαν καταφέρει τα πάντα στη ζωή τους να παίρνουν τόσο βαριά έναν αποκλεισμό».

◾ Δύο λόγια για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο;

«Ο Δημήτρης ήταν η μοναδική αλλά παράλληλα και η ιδανικότερη λύση για τη συνέχεια του Παναθηναϊκού μετά την αποχώρηση του πατέρα και του θείου του. Μάλιστα τότε εν μέσω πολλών αμφισβητήσεων προς το πρόσωπό του είχα υποστηρίξει και μέσα από τα social media ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ήταν ο μοναδικός και πιο ενδεδειγμένος να οδηγήσει το καράβι. Δεδομένων των συνθηκών και της οικονομικής κρίσης θεωρώ ότι η θητεία του Δημήτρη ήταν επιτυχημένη. Κράτησε την ομάδα ψηλά βάζοντας αρκετά λεφτά και κάνοντας τεράστιες υπερβάσεις. Δυστυχώς, έπεσε πάνω σε ομάδες όπως η Φενέρ του Ζοτς και η Ρεάλ του Ντόντσιτς που το σήκωσαν και σχετικά εύκολα μάλιστα».

◾ Ο μεγαλύτερος πλακατζής που πέρασε από το σύλλογο;

«Ο μεγαλύτερος χαβαλές ήταν σίγουρα ο Φράγκι (Αλβέρτης). Όσον αφορά πειράγματα και λοιπά, δεν είχε αντίπαλο ο Φραγκίσκος. Ο Αντώνης Φώτσης ήταν επίσης μεγάλο πειραχτήρι και θα σου πω και κάποιον που δε θα τον περίμενες ποτέ, ο Νίκος Γκάλης. Μεγάλο πειραχτήρι ο Νικ, καμία σχέση με την εικόνα του απλησίαστου που έδειχνε μπροστά στις κάμερες, στα αποδυτήρια ήταν ο απόλυτος πλακατζής. Όλα τα χρόνια που ήμουν στην ομάδα ήμασταν μία οικογένεια και ο χαβαλές ήταν συνολικός».

◾ Τι τύπος ήταν ο Νίκος Γκάλης;

«Ο Νικ όπως σου προανέφερα ήταν αν θες η σιγανοπαπαδιά των αποδυτηρίων (γέλια) καθώς οργάνωνε τις πλάκες χωρίς να τον παίρνει κανείς είδηση ή να τον υποψιάζονται. Από κει και πέρα ήταν ένας εξαιρετικός επαγγελματίας με τρομερή πειθαρχία σε όλα. Για να σου δώσω να καταλάβεις, όταν υπήρχαν στα ξενοδοχεία ράμπες δίπλα από σκαλιά επέλεγε να πάει από τη ράμπα για οικονομία δυνάμεων. Πρώτος στο χαβαλέ, πρώτος και στη δουλειά».

◾ Ο πιο δύσκολος χαρακτήρας;

«Αρκετά δύστροπο παιδί ήταν ο Αργεντινός ο Πέπε Σάντσες που ήταν το 2002 στην ομάδα. Όχι με την έννοια ότι δημιουργούσε πρόβλημα στην ομάδα αλλά ήταν λίγο πιο βαρύς. Όλο αυτό το έργο που ζούσαμε, γιατί περί έργου μιλάμε, λειτουργούσε με τέτοιο τρόπο που ακόμα και ο πιο περίεργος προσαρμοζόταν στη φιλοσοφία της ομάδας. Η ομάδα λειτουργούσε τόσο σωστά που ακόμα και ο στραβός ίσιωνε, τίποτα δεν ήταν τυχαίο σε αυτή την ομάδα».

◾ Με ποιόν παίχτη τραβήξατε το περισσότερο ζόρι;

«Ένα παιδί που μονίμως πόναγε (γέλια) ήταν ο Γιώργος Μπαλογιάννης. Δε νομίζω ότι ήρθε ποτέ στο γήπεδο και έκανε προπόνηση χωρίς να μου αναφέρει ότι πονάει κάπου. Είχαμε βγάλει και δικό μας όρο, όταν κάποιος είχε συχνούς πόνους του λέγαμε ότι πάσχει από οξεία Μπαλογιαννίτιδα (γέλια). Ο Γιώργος για να νιώθει καλά έπρεπε κάπου να πονάει, εξαιρετικό παιδί και χαρακτήρας αλλά ήθελε πάντα τη φροντίδα του».

◾ Λίγα λόγια για τον Όντεντ Κάτας;

«Είναι έτσι το στυλ του αλλά δεν είναι όσο σοβαρός δείχνει να ξέρεις. Είναι πολύ έξω καρδιάς, χαβαλές στην παρέα και ξόδευε μεγάλα ποσά για να περνάει η παρέα καλά. Δυστυχώς, ήταν άτυχος σαν παίκτης καθώς ο τραυματισμός του τον ανάγκασε να σταματήσει αρκετά μικρός. Αν ο Όντεν ήταν υγιής θα είχε πετύχει πολλά περισσότερα καθώς ήταν πολύ ταλαντούχος. Έχουμε συχνή επικοινωνία από τη μέρα που γύρισε και μακάρι να πετύχει ως προπονητής όσα δεν μπόρεσε σαν παίκτης».

◾ Γιατί δε γελάει;

«Είναι πολύ σοβαρός και αφοσιωμένος σε αυτό που κάνει. Ξέροντας τον χαρακτήρα του όμως μου κάνει εντύπωση πως είναι τόσο απρόσωπος και σοβαρός συνέχεια. Πιθανό να το έχει δουλέψει μέσα του έτσι ώστε να είναι πάντα σοβαρός και να παίρνει τις σωστές αποφάσεις».

◾ Ζήσατε το δράμα του τραυματισμού του;

«.Ναι, το έζησα και γυρνώντας πίσω μπορώ να το βάλω και αυτό στις χειρότερες στιγμές της καριέρας μου. Δεν μπορώ βέβαια να το θεωρήσω προσωπική αποτυχία καθώς δεν έγινε κάποιο λάθος κατά τη διάρκειας της αποθεραπείας του. Ο Κάτας είχε ένα πρόβλημα εκ συγγένειας στο γόνατο, το οποίο δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο. Όταν έπρεπε να κάνει μία απλή επέμβαση, δυστυχώς ο γιατρός της ομάδας μας ο κύριος Μήτσου βρισκόταν στην Ολυμπιάδα του Σίντνεϊ. Προκειμένου να μην καθυστερήσουμε και σε συνεννόηση με τον Ομπράντοβιτς που ήταν και αυτός στο Σίντνεϊ, αποφασίστηκε μετά από προτροπή του Κάτας να κάνει την επέμβαση στο Ισραήλ. Εμείς ήμασταν στη Σλοβενία για προετοιμασία και με εντολή του κυρίου Παύλου έφυγα εγώ με τον Κάτας για Τελ Αβίβ.

Ο παίχτης επέλεξε τον γιατρό στον οποίο είχε περισσότερο εμπιστοσύνη και ήθελε να τον χειρουργήσει. Κάθισα μαζί του στην επέμβαση και επέστρεψα την επομένη στην προετοιμασία της ομάδας. Δώσαμε ραντεβού σε 15 μέρες ώστε να ξεκινήσουμε την αποκατάσταση. Δυστυχώς, ο Κάτας ήταν άτυχος καθώς υπέστει μία ενδονοσοκομειακή λοίμωξη από κάποιο εργαλείο που δεν είχε αποστειρωθεί καλά κατά την εγχείρηση (πράγμα που συμβαίνει και δεν έχει να κάνει με την ποιότητα των γιατρών ή της χώρας). Το μικρόβιο αυτό δεν μπορούσε να ανιχνευτεί έγκαιρα, στον ενάμιση μήνα έκανε την αντίδρασή του, πρήστηκε το γόνατό του και του έκανε τρομερή ζημιά. Ο κύριος Μήτσου του το καθάρισε αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει και η καταστροφή στους χόνδρους ήταν μη αναστρέψιμη. Κάναμε πολλές προσπάθειες, πήγαμε μαζί στη Γερμανία σε ειδικούς, πήγαμε στην Ιταλία αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Δυστυχώς η καριέρα του τέλειωσε πολύ νωρίς».

◾ Λίγα λόγια για τον Βασίλη Σπανούλη;

Ο Βασίλης είναι ένας κορυφαίος παίχτης και πολύ εγωιστής με την καλή έννοια. Όσα χρόνια συνεργαστήκαμε ήταν ένας άψογος επαγγελματίας σε όλα του. Πιστεύω ότι η φυγή του Σπανούλη είναι το μεγαλύτερο λάθος που έκανε ο Παναθηναϊκός, Όχι ότι τον άφησε να φύγει η ομάδα αλλά έπρεπε να κάνει τα πάντα για να μείνει. Αν είχε μείνει ο Βασίλης εμείς θα είχαμε 10 ευρωπαϊκά και οι άλλοι κανένα. Έφυγε γιατί ήθελε να κάνει κάτι δικό του. Ήξερε ότι μπορούσε να πάει κάπου και να γράψει μόνος του ιστορία. Η ιστορία τον δικαίωσε και κατάφερε να πάρει μία ομάδα από το χέρι και να της χαρίσει 2 ευρωπαϊκά. Ο Σπανούλης δεν έφυγε για τα λεφτά αυτό είναι δεδομένο. Δεν ξέρω τι έχει συμβεί μεταξύ Ζοτς και Σπανούλη και ποιος έχει δίκιο.»

◾ Λίγα λόγια για τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους;

Τώρα να μιλήσω εγώ για την ποιότητα του Σάρας είναι λίγο αστείο. Ο Γιασικεβίτσιους ήταν ένας απίστευτος παίκτης, τρέλα μεγάλη με την καλή έννοια, τρελός κανονικός. Ήταν λίγο Έλληνας με τις εκρήξεις του και τα λοιπά, τρομερός τύπος και δεν είναι τυχαίο που παντρεύτηκε Ελληνίδα.

◾ Παρόλα αυτά είχε περάσει δύσκολα την πρώτη του χρονιά, λόγω και των θεμάτων με την πρώην σύντροφο του.

Είχε κάποια θέματα στην αρχή ναι αλλά δεν ήταν προσαρμογής. Η πρώην σύντροφος του ονειρευόταν μία ταινία και αυτό του δημιουργούσε προβλήματα. Εδώ θέλω να σταθώ και στη μουρμούρα που υπάρχει για τους παίχτες όταν δεν παίζουν καλά. Οι παίκτες είναι άνθρωποι όπως όλοι μας, έχουν τα δικά τους θέματα εκτός παρκέ. Ένας παίκτης μπορεί να έχει θέματα υγείας στην οικογένειά του και να πρέπει όλα αυτά να τα ξεχάσει για 2 ώρες και να παίξει. Ε δε γίνεται αυτό, όταν δεν είσαι ψυχολογικά καλά πως θα βρεις δύναμη να παίξεις; Εμείς αν θες έχουμε δουλειές οι οποίες ίσως μας επιτρέπουν να βρίσκουμε μία ισορροπία, ένας παίκτης έχει να αντιμετωπίσει αντιπάλους κλπ, δεν είναι εύκολο, είναι πολύ πιο απαιτητικό. Απαιτεί την απόλυτη ψυχολογική προσήλωσή τους ακόμα και αν εκτός του παρκέ έχουν 1002 σημαντικά προβλήματα.

◾ Για την περιβόητη μεταγραφή του το καλοκαίρι του 2007;

Το καλοκαίρι του 2007 είχαμε το Ευρωμπάσκετ και όπως συνηθίζεται σε κάθε μεγάλη διοργάνωση εκτός από παράγοντες των Ομοσπονδιών, καλεσμένοι είναι και παράγοντες των ομάδων. Οι παράγοντες του Ολυμπιακού ήταν κάτω στο μπαρ του ξενοδοχείου και στα πηγαδάκια έδειχναν πολύ σίγουροι για το ότι ο Γιασικεβίτσιους θα υπογράψει στον Ολυμπιακό. Την ίδια ώρα στο λόμπυ, ο δικός μας παράγοντας απολάμβανε το πούρο του έχοντας το υπογεγραμμένο συμβόλαιο του Σάρας στο χρηματοκιβώτιο του δωματίου του και άκουγε τους Ολυμπιακούς να λένε ότι ο παίχτης έχει κλείσει σε αυτούς. Στο βιβλίο μου θα πω περισσότερες λεπτομέρειες επί του θέματος.

◾ Θα επιστρέφατε για χάρη των Αλβέρτη και Διαμαντίδη;

«Η καρδιά θα λέει πάντα ναι στον Παναθηναϊκό αλλά πλέον τις αποφάσεις τις παίρνει το μυαλό. Ξέρεις, όλα αυτά τα χρόνια που ήμουν στην ομάδα, το φυσικοθεραπευτήριο υπολειτουργούσε καθώς απουσίαζα τις 3-4 μέρες της εβδομάδας. Σε μία δουλειά που έχει να κάνει με παροχή υπηρεσιών αν δεν είσαι παρών στην επιχείρηση συνέχεια τότε είναι δεδομένο ότι κάτι δε θα πάει καλά. Πέραν του επαγγελματικού, η ζωή μας δε διαφέρει από αυτή των αθλητών. Έλειπα από την οικογένειά μου όπως και αυτοί και από το 2015 και μετά μπορώ επιτέλους να χαρώ τους γιούς μου όπως θέλω. Πλέον μπορούμε να πάμε μία εκδρομή, να περάσουμε χρόνο μαζί και γενικά να τους αφιερώσω χρόνο που δεν είχα τα χρόνια που ήμουν στην ομάδα. Όταν είσαι στην κορυφαία ομάδα της Ευρώπης δεν έχεις αργίες, γιορτές και Σαββατοκύριακα, ακόμα και τις μέρες που είχαμε ρεπό εγώ έπρεπε να κάνω θεραπεία στους τραυματίες. Η καρδιά μου θα ήθελε να γυρίσω, έχω ζήσει μία ζωή στον Παναθηναϊκό αλλά πλέον έχω σαν προτεραιότητα την οικογένειά μου. Αν φυσικά ο Παναθηναϊκός με χρειαστεί πάντα θα είμαι εδώ να βοηθήσω.»

◾ Αν η ζωή σας εξαρτιόταν από ένα σουτ, σε ποιόν θα το δίνατε;

«Δύσκολη ερώτηση, Διαμαντίδης, Γκάλης, Αλβέρτης, όλοι είχαν τη… μαγκιά να το βάλουν. Θα πω όμως τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα. Ήταν ο άνθρωπος που μπορούσε να το βάλει με κάθε τρόπο.»

◾ Τα τρόπαια συνοδεύονται από επινίκια και νυχτερινές εξόδους. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας μία αστεία στιγμή από αυτές τις βραδιές;

«Πολύ δύσκολη ερώτηση, έχουμε ζήσει τόσα πολλά. Θα πω αυτή από το πρώτο ευρωπαϊκό το 1996. Όταν γυρίσαμε από το Παρίσι τότε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού είχε μαζευτεί κόσμος στο πίσω μέρος του αεροδρομίου που βλέπει το Γκολφ της Γλυφάδας. Θυμάμαι ήταν Μεγάλη Παρασκευή και στα 200-300 μέτρα από εκεί που βρισκόμασταν υπήρχε μία εκκλησία και είχε περιφορά του επιταφίου. Όπως αντιλαμβάνεσαι το κλίμα ήταν βαρύ και ουδείς περίμενε να περάσει από μπροστά τους ένα πούλμαν συνοδευόμενο από χιλιάδες μηχανάκια. Οι κόρνες και τα συνθήματα έκαναν όλη την εκκλησία να γυρίσει πλάτη στην εκκλησία και να χαζεύει εμάς. Είχε το χαβαλέ του καθώς από τη μία είχες το βαρύ κλίμα της Μεγάλης Παρασκευής και από την άλλη χιλιάδες άτομα με κόρνες, καπνογόνα και συνθήματα.»

◾ Δε θα σας βάλω νια διαλέξετε την κορυφαία πεντάδα αγωνιστικά. Προτιμώ να μου πείτε τους κορυφαίους 5 που θα παίρνατε σε μία νυχτερινή έξοδο.

Ωχ (γέλια)! Προπονητή σίγουρα τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Από παίχτες θα ξεκινήσω με τον Σάρας. Με τον Κάτας έχουμε κάνει μεγάλα μπουζουκοξενύχτια σε Βίσσυ και Βανδή που ήταν οι αδυναμίες του. Οι Ισραηλινοί λατρεύουν τους Έλληνες τραγουδιστές. Θα έβαζα τον Μάικ Μπατιστ, τρομερός στα ξενύχτια και στην παρέα ο Μάικ. Θα επιλέξω τον Μέμο Ιωάννου, απόλαυση ο Μέμος στις εξόδους. Την τελευταία θέση θα τη δώσω στον Σάνι Μπετσίροβιτς.

◾ Υπάρχει κάποια φωτογραφία που έχει ξεχωριστή αξία για εσάς;
«Αυτή που έχω ξεχωρίσει είναι στην απόσυρση της φανέλας του κουμπάρου μου, του Φραγκίσκου Αλβέρτη. Κλαίω στην αγκαλιά του Φράγκι σε αυτή τη φωτογραφία. Δεν μπορούσα να κρατήσω τα δάκρυα μου όσο και αν προσπάθησα. Ο Φράγκι αποχωρεί από το παρκέ και χαιρετάει με τη σειρά Ζοτς, Ιτούδη και φτάνει σε μένα, με το που με πιάνει στην αγκαλιά του ξεσπάω σε κλάματα.»

Ο κύριος Άκης Παναγιωταράς μας αποκάλυψε ότι ετοιμάζει βιβλίο στο οποίο θα συμπεριληφθούν όλα τα βιώματα και οι ιστορίες από την καριέρα του στον Παναθηναϊκό. Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω θερμά για αυτή τη συνέντευξη και αναμένουμε όλοι με ανυπομονησία την έκδοση του βιβλίου του.

Θυμηθείτε το πρώτο μέρος!