Το πλάνο που απουσιάζει και η επόμενη μέρα

Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η αποχώρηση του Δημήτρη Διαμαντίδη και του Φραγκίσκου Αλβέρτη. Δυο ονόματα με τεράστια ιστορία, έχοντας αφήσει ο καθένας αδιαπραγμάτευτή παρακαταθήκη στην ομάδα της καρδιάς τους. Σίγουρα αρκετοί περίμεναν εξελίξεις όσον αφορά τον προπονητή, καθώς το κλίμα για τον Δημήτρη Πρίφτη, μόνο καλό δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί.

Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου

Εδώ και δύο χρόνια οι «πράσινοι» υποφέρουν αγωνιστικά. Ναι, η αποχώρηση του κ. Γιαννακόπουλου έφερε δραματικές αλλαγές στο αγωνιστικό μπάτζετ, ωστόσο οι αστοχίες -για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά- στο ρόστερ είναι αδικαιολόγητες.

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός στερούταν υπηρεσίες δημιουργίας από τη θέση «1». Για ακόμη μια χρονιά, το «Τριφύλλι» δεν είχε το σημαντικότερο γρανάζι στη μηχανή του. Οι όροι «οργάνωση» και «δημιουργία» είναι κάτι άγνωστο στο ΟΑΚΑ εδώ και δύο χρόνια.

Ναι, το μπάτζετ δεν είναι αυτό που ήταν, αλλά είναι αδικαιολόγητο να μην υπάρχει Playmaker στην ομάδα για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Το λάθος του Γιώργου Βόβορα την περσινή σεζόν ήταν πως ρίσκαρε πολύ με τον Λαπροβιτόλα. Ναι, ο Αργεντινός είχε συμφωνήσει με τον Παναθηναϊκό, αλλά η Ρέαλ του «άναψε» κόκκινο λόγω και την ενδεχόμενης αποχώρηση του Καμπάτσο για το ΝΒΑ. Το ίδιο συνέβη και με τον Λορέντζο Μπράουν. Ο Αμερικανός είχε συμφωνήσει σε όλα, αλλά στο τέλος έκανε μια μεγάλη «κωλοτουμπα», μετά από ξαφνική εμφάνιση της Φενέρ. Μετά, ήρθαν τα μπαλώματα (Σάικς, Τζάκσον και λοιποί), για να καταλήξει το Τριφύλλι να έχει βασικό άσσο μέχρι και σήμερα τον Σαντ-Ρος.

Ο Παναθηναϊκός καλείται να βρει πλάνο και συγκεκριμένη φιλοσοφία

O σχεδιασμός του φετινού Παναθηναϊκού δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιτυχημένος. Το ακριβώς αντίθετο μάλιστα. Η αποτυχία του Παναθηναϊκού ως προς τον σχεδιασμό αλλά και τη συνολική δόμηση του ρόστερ, είναι 100% αποτυχημένη και αυτό δεν μπορεί να το διαψεύσει ή να το αντικρούσει κάποιος.

Το καλοκαίρι στην αρχή της μεταγραφικής περιόδου, οι ομάδες χτίζονται από το «1» και το «5». Δυο κομβικές θέσεις που αποτελούν το «Α» και το «Ω». Ο Παναθηναϊκός είχε στο «5» τον Γιώργο Παπαγιάννη και που δικαίως θα ήταν ο βασικός του ψηλός, ενώ αναζήτηση γινόταν για τον παίκτη που θα τον πλαισιώσει.

Στον άσσο δεν υπήρχε κανείς. Ο Μπρέι σταμάτησε το μπάσκετ και πλέον οι «πράσινοι» έπρεπε να βρουν τον βασικό τους point guard. Εν τέλει, έμεινε με τον Κέντρικ Πέρι ως βασικό άσσο που οι προσδοκίες δεν τον δικαίωσαν.

Παράλληλα, το προπονητικό επιτελείο έπρεπε να διαχειριστεί και την απουσία του Ντίνου Μήτογλου, αποκτώντας βασικό τεσσάρι. Ο Χέρβεϊ έκανε την τελευταία στιγμή στροφή στην Βίρτους, με τους «πράσινους» να ξοδεύουν ένα πακτωλό χρημάτων για να φέρουν τον Οκάρο Ουάιτ και τον Τζέρεμι Έβανς. Δηλαδή ξοδεύτηκε ένα πολύ μεγάλο ποσό για δύο παίκτες στο «4» που δεν μπορούσαν να κάνουν και τη διαφορά.

Αυτό που επιτεύχθηκε είναι η δημιουργία ομάδας με οκτώ ξένους και η μοναδική σκέψη ήταν ποιοι δεν θα δηλωθούν στο πρωτάθλημα. Φτιάχνοντας δηλαδή μια ομάδα που δεν θα μπορούσε να βρει εξ’ αρχής χημεία μέσα στο γήπεδο.

«Κλειδί» οι Πεδουλάκης και Σερέλης

Ο κ. Γιαννακόπουλος αποφάσισε να πατήσει τον διακόπτη και να αλλάξει τους πάντες. Το πλάνο που υπήρχε απέτυχε σε όλα τα επίπεδα και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο.

Ο Αργύρης Πεδουλάκης επέστρεψε στον Παναθηναϊκό ως τεχνικός διευθυντής και ειδικότερα ως γενικός κουμανταδόρος του αγωνιστικού τμήματος. Όπως ανακοινώθηκε, ο Βόβορας θα είναι ο προπονητής που θα «τρέξει» μέχρι το τέλος της σεζόν, έχοντας δίπλα του τους Σερέλη, Γιαπλέ και Κουτσό.

Εμείς θα σταθούμε σε δύο ονόματα που φανερώνουν και το πλάνο που θέλει να υπηρετήσει ο Παναθηναϊκός.

Πεδουλάκης και Σερέλης είναι δύο προπονητές που έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Θέλουν να αγωνίζονται με νέα παιδιά, τους αρέσει να εξελίσσουν νεαρούς παίκτες και δεν φοβούνται να τους βάλουν κατευθείαν στα βαθιά. Παράλληλα, το «μάτι» τους στις μεταγραφές ξένων παικτών είναι αδιαμφησβήτητα κοφτερό, δημιουργώντας ομάδες που παίζουν σωστά δομημένο μπάσκετ με εξαιρετικά χαμηλό μπάτζετ.

Ως εκ τούτου, ο Παναθηναϊκός της νέας χρονιάς έχει ένα κράμα πρωτοκλασάτων Ελλήνων παικτών (Παπαγιάννης, Παπαπέτρου) και ένα σύνολο εξαιρετικά ταλαντούχων που αποτελούν το παρών του ελληνικού μπάσκετ (Αβδάλας, Μαντζούκας, Χουγκάζ, Σαμοντούροφ). Φυσικά δεν μπορούμε να παραλείψουμε τους Λευτέρη Μποχωρίδη, Λεωνίδα Κασελάκη και Βασίλη Καββαδά που είναι φιλότιμοι παίκτες ειδικών αποστολών.

Το πλάνο που θέλει να ακολουθήσει ο Παναθηναϊκός φαίνεται πως είναι συγκεκριμένο. Να δώσει χώρο και χρόνο στους νεαρούς Έλληνες παίκτες, υπό το πρίσμα των μεγαλύτερων και έμπειρων, πλαισιώνοντας τους με ξένους που μπορούν πραγματικά να καλύψουν τις όποιες αδυναμίες.

Στόχος του Παναθηναϊκού πρέπει να είναι η δημιουργία ομάδας που θα αποπνέει υγεία, βγάζοντας παράλληλα παίκτες από τα σπλάχνα του.

Αυτό ναι, θα είναι ένα πλάνο το οποίο έχει προοπτική, δεδομένου και των οικονομικών συνθηκών που ισχύουν εδώ και δύο χρόνια.