Τρία χρόνια χωρίς το Θανάση Γιαννακόπουλο: Οι πιο «Παναθηναϊκές» στιγμές του

Τρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα(19/03) από την ημέρα που «έφυγε» ο Θανάσης Γιαννακόπουλος και το «SDNA» κάνει μια μεγάλη αναδρομή στις πιο θρυλικές ιστορίες που ιστορίες που έφεραν την υπογραφή του άλλοτε διοικητικού ηγέτη των πρασίνων.

Το ιστορικό deal με τον Ντομινίκ Γουίλκινς (1995)

Η μεταγραφή του Ντομινίκ Ουίλκινς στον Παναθηναϊκό είναι μέχρι και σήμερα μία από τις σπουδαιότερες κινήσεις που έχει ολοκληρώσει μια ομάδα μπάσκετ. Ο Τζον Τάρκας, ο άνθρωπος που έφερε τον «Human Highlight Reel» στην Αθήνα το 1995, είχε διηγηθεί μια ξεχωριστή ιστορία για όσα είχαν γίνει λίγο πριν «πέσουν» οι υπογραφές…

«Ξημερώματα 12 Αυγούστου 1995.

– Πρόεδρε υπέγραψε σας φέρνω το συμβόλαιο.

– Ξέρεις πού είναι το σπίτι;

– Ναι. Σε 20′-25 θα είμαι εκεί.

Και από την αγωνία/χαρά του, με περίμενε, ώρα 2:00πμ, στη γωνία του δρόμου για να μην χαθώ», είχε γράψει ο Τάρκας. 

Όπως φαίνεται στα σχετικά έγγραφα, η οικογένεια Γιαννακόπουλου είχε δώσει 3,5 εκατομμύρια δολάρια ως βασικό μισθό, ενώ τα μπόνους προέβλεπαν άλλες 300 χιλιάδες. Μάλιστα, το συμβόλαιο έφτανε μέχρι και τη σεζόν 1997-1998, όταν και θα ανέβαινε το ποσό στα 4 εκατομμύρια δολάρια ετησίως. Όμως, τελικά κάτι τέτοιο δεν προχώρησε, αφού ο «θρύλος» του ΝΒΑ την επόμενη χρονιά (1996-1997) είχε επιστρέψει στον «μαγικό κόσμο» για λογαριασμό των Σπερς.

Η μέρα που άλλαξαν όλα – Το τιμόνι στον «Ζοτς» (1999)

Στην επίσημη παρουσίαση είχε γίνει ένας… μικρός χαμός, με τον κόσμο του «τριφυλλιού» να δίνει δώρα στον «Ζοτς» και τους ηγέτες της μπασκετικής ομάδας να είναι χαρούμενοι, έχοντας ολοκληρώσει μια συμφωνία που έμελλε να αλλάξει τις ισορροπίες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. 

Ο Ομπράντοβιτς αποχαιρέτησε τον αγαπημένο του Θανάση με μεγάλη συγκίνηση την άνοιξη του 2019 και στα λόγια του αποτυπώνεται η σχέση που είχαν αναπτύξει οι δυο τους όλα αυτά τα χρόνια…

«Αν ζεις με έναν άνδρα ο οποίος σε βοήθησε με τα πάντα για 13 χρόνια, είναι δύσκολο να τον χάνεις. Χάσαμε και τα τρία αδέρφια. Είμαι πραγματικά λυπημένος. Τα συλληπητήριά μου σε όλη την οικογένεια, την κόρη του, την σύζυγό του και όλους όσους τον αγαπούν. Ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος. Με βοήθησε όλα τα χρόνια. Όχι μόνο εμένα, βοήθησε καθέναν που δούλεψε μαζί του. Πάντα θα βρίσκονται στην καρδιά μας. Και όλοι θα θυμούνται τι έκαναν για το μπάσκετ και τον Παναθηναϊκό».

«Είμαστε σίγουροι, πάρε τον Σάρας» (2007)

Κατά καιρούς οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι ολοκλήρωσαν τεράστια deals και έφεραν παίκτες από το πάνω – πάνω ράφι στην Αθήνα, για λογαριασμό των μετέπειτα έξι φορές πρωταθλητών Ευρώπης. Μία από αυτές τις φορές ήταν και το 2007, στην υπογραφή του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. 

Τον Θανάση δεν τον ενδιέφεραν τα πώς, τα γιατί, τα ποσά και τα… ψιλά γράμματα. Ήθελε απλά να δει άλλον έναν «παικταρά» στην ομάδα του. Γι’ αυτό και είχε ξεκαθαρίσει στον Μάνο Παπαδόπουλο να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, για να φέρει τον «Σάρας» στην Ελλάδα.

Και οι δύο Γιαννακόπουλοι έπαιξαν ρόλο σε αυτή την μεταγραφή, όπως και η “τρέλα” του Θανάση. Μου λέει ο ατζέντης του: “Κλείσε θα σε πάρω σε λίγο”. Με παίρνει και μου λέει: “Κοίταξε, ο Σάρας θέλει να έρθει. Δεν υπάρχει άλλη ομάδα”. Η πιθανότητα ήταν η Μπαρτσελόνα, είχε εκεί σπίτι, η τότε γυναίκα του λάτρευε τη Βαρκελώνη. “Δεν υπάρχει Ολυμπιακός, δεν θέλει, αυτό είναι τελειωμένο. Δεν θέλει για προσωπικούς λόγους”, μου είπε ο ατζέντης. Όσα γράφονταν τότε δεν είχαν σχέση με την πραγματικότητα, όπως και τώρα γράφονται κάποια τέτοια. Παρασύρονται οι δημοσιογράφοι και γράφουν πράγματα, παρασυρόμαστε και οι παράγοντες και τα πιστεύουμε. “Θέλει να έρθει στον Παναθηναϊκό, θέλει να παίξει για τον Ομπράντοβιτς, θέλει να είναι δίπλα στον Διαμαντίδη”. Εκεί φάνηκε και η επιλογή του. 

Πήρα τηλέφωνο τον κύριο Θανάση και του είπα πως έχουμε να κάνουμε με μια πανάκριβη μεταγραφή. Βέβαια, τα λεφτά δεν έπαιζαν και τόσο μεγάλο ρόλο για εμάς τότε. Τους ρώτησα αν είναι σίγουροι. Δεν θέλω να πω τι ακριβώς μου είπε, ήταν… υβριστικό. “Εδώ είμαστε με τον κ. Παύλο, ναι, θα τον πάρεις”, μου είπε». 

Το… πράσινο αίμα και το μπλοκάκι επιταγών για την νίκη στο ντέρμπι (2008)

Το όνομα των Γιαννακόπουλων συνδέθηκε με τις τρομερές επιτυχίες στο μπάσκετ και τα έξι ευρωπαϊκά αστέρια. Ωστόσο, οι αείμνηστοι Παύλος και Θανάσης βοηθούσαν την ομάδα σε όποιο τμήμα παρουσιαζόταν ανάγκη. Μάλιστα, ο «Τυφώνας» ήταν ο… στυλοβάτης του Ερασιτέχνη. 

«Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια, αλλά λέω αυτή την άγνωστη ιστορία για να δείξω τι εστί Θανάσης Γιαννακόπουλος και για να αντιληφθούν όλοι ότι το αίμα του ήταν πράσινο. Παίζαμε λοιπόν ένα παιχνίδι την πρώτη αγωνιστική της σεζον 2008-09 απέναντι στον Ολυμπιακό στου Ρέντη.

Σε αυτό το παιχνίδι ήμασταν καλύτεροι και κερδίσαμε καθαρά. Η νίκη βέβαια, αυτή δεν σήμαινε κάτι βαθμολογικά, ήταν μόλις η πρώτη αγωνιστική της κανονικής περιόδου, τη χαρήκαμε, αλλά πιο πολύ από όλους μας, ήταν πανευτυχής ο Θανάσης Γιαννακόπουλος κι αυτό ήταν κάτι που θα το καταλαβαίναμε στη συνέχεια. Πριν από το παιχνίδι δεν μας είχε πει κάτι, όμως όλοι γνωρίζαμε τη σημασία του να κερδίζεις τον μεγάλο αντίπαλο. Την επόμενη μέρα λοιπόν πήγα σε κάποια εγκαίνια του PAO Shop στην Ερυθραία. Ήταν πολλοί αθλητές εκεί και φυσικά βρισκόταν και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος.

Με φώναξε κοντά του, με αγκάλιασε και μου είπε κάτι, το οποίο έπρεπε να μεταφέρω στην ομάδα: “Θέλω να τους δώσεις κάτι για τη χθεσινή νίκη”, μου είπε. Στη συνέχεια βγάζει ένα μπλοκάκι επιταγών, υπογράφει την επιταγή και μου το δίνει. Εγώ φαντάστηκα ότι θα μας έχει δώσει πριμ ύψους 5-10.000 ευρώ, μιας και το ματς δεν είχε ιδιαίτερη βαθμολογική σημασία. Τον ευχαρίστησα αλλά εκείνη την ώρα δεν κάθισα να δω το ποσό.

Όταν πήγα να φύγω, ανοίγω τον φάκελο και βλέπω ότι η επιταγή γράφει πάνω το ποσό των 50.000 ευρώ! Για νίκη στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος… Πήγα πάλι λοιπόν, στον Θανάση Γιαννακοπουλο και τον ρώτησα, για να σιγουρευτώ, μήπως έχει κάνει κάποιο λάθος. Εκείνος μου απάντησε χαρακτηριστικά: “Όχι αγόρι μου σωστά το έγραψα, ένα δωράκι είναι για τη χαρά που μου δώσατε”. Αλλά αυτός ήταν ο Θανάσης. Ένας μεγάλος Παναθηναϊκός, ένας ακόμα πιο μεγάλος άνθρωπος, που θα θυμόμαστε πάντα με νοσταλγία και μεγάλη αγάπη. Είμαστε τυχεροί που ζήσαμε στην εποχή του Θανάση και Παύλου Γιαννακόπουλου», είχε πει ο Πανταλέων. 

«Άσε με Παύλο, το πήρα το Κύπελλο» (2009)

Ο τελικός του Final Four το 2009 στο Βερολίνο συνδυάστηκε από ένα φανταστικό πρώτο ημίχρονο μίας εκ των πληρέστερων ομάδων μπάσκετ, που έχουν εμφανιστεί στη Γηραιά Ήπειρο και από ένα δεύτερο μισό με ρεσιτάλ κακής διαιτησίας και… περίεργων σφυριγμάτων από τον Αρτεάγκα. Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος ήταν έξαλλος με τις αποφάσεις των ρέφερι και δεν έκρυψε τον θυμό του. 

Λίγες ώρες μετά, στο ξενοδοχείο της ομάδας, παρέα με την 5η Euroleague του Παναθηναϊκού, ο αδελφός του, Παύλος, τον πήρε τηλέφωνο και του έκανε παρατήρηση, για τη συμπεριφορά του στον τελικό. Ο Θανάσης του απάντησε σαν παιδί, με αθώο και αυθόρμητο τρόπο: «Καλά, καλά Παύλο, εγώ πήρα το Κύπελλο, κι άσε με τώρα».

Όλοι όσοι τον γνώριζαν έλεγαν πως φερόταν σαν παιδί, γελούσε σαν παιδί, πανηγύριζε σαν παιδί, αντιδρούσε σαν παιδί. Η αυθεντικότητά του τον έβαλε στην… καρδιά κάθε φίλου των «πρασίνων».

«Σας μιλάει ο Θανάσης, ο δικός σας. – Είμαι εδώ, με την οικογένειά μου και σας δίνω μια υπόσχεση…» (2013)

«Όταν πεθάνω, να με θάψετε με τη σημαία του Παναθηναϊκού» (2015)

Το φιλί στον Βασίλη Σπανούλη (2018)

Ο σεβασμός προς τον αντίπαλο ήταν κάτι που πάντα επεδίωκε και εξέφραζε. Στην περίπτωση του Βασίλη Σπανούλη, τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι αλλιώς. Άλλωστε, λέγεται πως οι δυο τους είχαν μια ξεχωριστή σχέση. 

Το 2018, στον πέμπτο τελικό της Basket League, ο «Kill Bill» κινήθηκε προς τα courtseats και έπεσε στην αγκαλιά του Θανάση, τον οποίον φίλησε στοργικά. Ο ασπασμός και η αγκαλιά τους ήταν ένα από τα πιο όμορφα στιγμιότυπα της σεζόν, σε μια σκηνή που έμεινε ανεξίτηλη στην μνήμη όλων. 

Αν η λέξη «σεβασμός» αποτυπωνόταν σε μια εικόνα, πιθανότατα θα ήταν στο παρακάτω «κλικ»…